Oral Xenleta outpatient treatment of community-acquired bacterial pneumonia (CABP): success rate> 90%!

Nabriva Therapeutics یک شرکت زیست دارویی است که به تولید و تجاری سازی داروهای ضد عفونی نوآور برای درمان عفونت های شدید اختصاص دارد. اخیراً ، این شرکت اعلام کرد که نتایج تجزیه و تحلیل پس از مرگ داده ها از آزمایش بالینی فاز 3 LEAP2 در ارزیابی آنتی بیوتیک جدید Xenleta (لفامولین) برای درمان ذات الریه باکتریایی اکتسابی در جامعه (CABP) در مجله منتشر شده است پزشکی فوری نتایج نشان داد که در بیماران با CABP متوسط ​​تا شدید ، از جمله بیماران مسن 65 سال یا بالاتر با بیماریهای همراه ، استفاده از خوراکی Xenleta در کلینیک سرپایی به مدت 5 روز به جای آنتی بیوتیک فلوروکینولون ، موکسی فلوکساسین (موکسی فلوکساسین) می تواند از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری کند. (نگاه کنید به: لفامولین خوراکی 5 روزه برای مدیریت سرپایی پنومونی باکتریایی اکتسابی در جامعه: تجزیه و تحلیل پس از بررسی ارزیابی لفامولین در برابر پنومونی (LEAP) 2 آزمایش.)

در آگوست 2019 ، Xenleta برای درمان بیماران بزرگسال مبتلا به CABP توسط FDA ایالات متحده تأیید شد. شایان ذکر است که Xenleta اولین آنتی بیوتیک داخل وریدی و خوراکی است که با مکانیسم جدیدی از اقدامات تائید شده توسط FDA در 20 سال گذشته مورد استفاده قرار گرفته است. برای بیماران بزرگسال مبتلا به CABP ، این یک رژیم درمانی مهم ، جدید ، کوتاه مدت و تجربی است.

دکتر Frank LoVecchio ، اولین نویسنده مطالعه و استاد دانشگاه آریزونا و دانشکده پزشکی Cliton در ققنوس ، آریزونا ، گفت: "از نظر درمان CABP ، شروع درمان ضد میکروبی خوراکی تجربی مناسب در کلینیک های سرپایی می تواند مزایای اقتصادی. و کنترل موفقیت آمیز عفونت. این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که برای بیمارانی که ممکن است برای بستری شدن در بیمارستان در نظر گرفته شوند ، چه به دلیل سن بالا ، هم بیماری ها و یا بیماری زا برای درمان سخت ، آنها می توانند به عنوان یک دوره 5 روزه مونوتراپی خوراکی Xenleta به عنوان یک فلوروکینولون برای بیماران سرپایی استفاده شوند داروها و مدیریت موثر"؛

مطالعه LEAP-2 Xenleta خوراکی (600 میلی گرم در هر 12 ساعت و 5 روز) را با مکسی فلوکساسین خوراکی (400 میلی گرم در هر 24 ساعت و 7 روز) برای درمان ذات الریه مقایسه کرده است (بستری و سرپایی) اثربخشی و ایمنی. در این مطالعه از دو نوع ارزیابی نتیجه استفاده شده است: پاسخ بالینی زودرس (ECR ، نقطه پایان در طول درمان) و ویزیت درمان (TOC ، نقطه پایان بعد از درمان). در تجزیه و تحلیل پس از مرگ ، محققان داده های 310 بیمار را که درمان سرپایی را آغاز کردند بررسی کردند: 151 بیمار با Xenleta و 159 بیمار با موکسی فلوکساسین تحت درمان قرار گرفتند. مشخصات جمعیتی و مشخصات بالینی پایه هر گروه درمانی اساساً مشابه بود ، که به طور گسترده ای جمعیت بیماران CABP را منعکس می کند. در این گروه 30٪ بیماران سرپایی 65 سال و بیشتر و حدود 15٪ بیماران سرپایی 75 سال و بالاتر هستند. در بین بیماران سرپایی ، اکثر بیماران (Xenleta ، 77٪ ؛ موکسی فلوکساسین ، 76٪) حداقل دارای یک بیماری همبود یا عامل خطر مانند سن (65 سال یا بالاتر) ، سابقه سیگار کشیدن ، سابقه فشار خون بالا ، افزایش سطح آنزیم کبدی پایه ، متوسط و اختلالات شدید کلیوی ، سابقه آسم / بیماری انسدادی مزمن ریوی ، سابقه دیابت یا آریتمی) ، 25٪ از بیماران گروه Xenleta و 29٪ از گروه موکسی فلوکساسین حداقل سه بیماری همراه یا عامل خطر داشتند.

نتایج مطالعه نشان داد که میزان موفقیت ECR / TOC در بیمارانی که از خوراکی زنلتا استفاده می کردند بسیار زیاد بود (91٪) ، که این میزان برای بیماران سرپایی که موکسی فلوکساسین (89٪ / 90٪) مصرف می کردند ، از جمله بیماران مبتلا به PORT ، مشابه بود. کلاس خطر III / IV (زنلتا ، 89٪ / 91٪ در مقابل موکسی فلوکساسین ، 88٪ / 91٪) ، بیمارانی که نمره CURB-65 2–3 دارند (زنتا ، 87٪ / 90٪ در مقابل موکسی فلوکساسین 82٪ / 88٪) . علاوه بر این ، در میان بیماران سرپایی ، میزان موفقیت TOC در گروه Xenleta (91٪) و گروه moxifloxacin (90٪) تا پیگیری های بعدی (3 30 30 روز) حفظ شد.

ذات الریه یک عفونت ریوی است که می تواند جدی و کشنده باشد ، به ویژه در بیماران مسن با هم بیماری. در ایالات متحده ، هر ساله تقریباً 5 میلیون مورد از ذات الریه وجود دارد. ذات الریه پنجمین علت اصلی بستری در بیمارستان و یکی از دلایل عمده مرگ های ناشی از عفونت است. استرپتوکوک پنومونیه شایعترین علت پنومونی باکتریایی در ایالات متحده است. طبق داده های برنامه پایش ضد میکروبی SENTRY ، در ایالات متحده ، تقریباً 30٪ -60٪ از استرپتوکوک پنومونیه (بسته به منطقه) در برابر آنتی بیوتیک های ماکرولید مقاوم هستند. در یک انتشار اخیر ، این یافته ها تأیید شد. Streptococcus pneumoniae مقاوم در برابر ماکرولید به طور قابل توجهی در بیماران سرپایی و بیماران بستری بیشتر است ، در میان 329 جدا شده از بیمارستان های ایالات متحده بین 2018-2019 ، این نسبت ها به ترتیب 45.3٪ و 37.8٪ است. علاوه بر ماکرولیدها ، فلوروکینولون ها یکی دیگر از روش های درمانی رایج برای CABP است. این داروی طیف گسترده گزینه موثری است. با این حال ، فلوروکینولون ها دارای برخی موارد قابل توجه ایمنی هستند.

زنلتا اولین دسته آنتی بیوتیک جدید است که توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا برای درمان پنومونی باکتریایی (CABP) در بیمارستان در 20 سال گذشته مورد تأیید قرار گرفته است. این دارو مکانیسم جدیدی برای عمل دارد و در برابر شایع ترین عوامل بیماری زا CAP / CABP قوی است. در شرایط آزمایشگاهی فعال است و تمایل کمی به ایجاد مقاومت دارویی دارد. تأیید Xenleta در بازار یک پیشرفت عمده در مبارزه با مقاومت به آنتی بیوتیک است. دوره کوتاه درمان دارو ، رژیم یک دارویی و دو نوع داروی داخل وریدی و خوراکی در دسترس است که استاندارد CAP / CABP را فراهم می کند. گزینه های درمانی تجربی مهم و فوری مورد نیاز بر اساس اصول اصلی مدیریت ضد میکروبی.

ماده دارویی فعال Xenleta لفامولین است که یک آنتی بیوتیک پلوروموتیلین نیمه مصنوعی نیمه مصنوعی پیشگام ، تجویز شده و می تواند سنتز پروتئین های باکتری را مهار کند و اتصال آن میل ترکیبی بالا و ویژگی بالایی دارد. و در مکانی مولکولی متفاوت از آنتی بیوتیک های دیگر رخ می دهد. مکانیسم عملکرد Xenleta&# 39 با سایر آنتی بیوتیک های تایید شده متفاوت است ، در نتیجه تمایل کمتری به ایجاد مقاومت و عدم مقاومت متقابل با آنتی بیوتیک های β-lactam ، fluoroquinolone ، glycopeptide ، macrolide و tetracycline وجود دارد. Xenleta یک طیف فعالیت in vitro را هدف قرار داده است که می تواند با رایج ترین پاتوژن های گرم مثبت ، گرم منفی و غیر معمولی مربوط به CAP / CABP مقابله کند ، که مطابق با اصول مدیریت ضد باکتری است.

از نظر دارویی ، می توان Xenleta را به صورت خوراکی (600 میلی گرم در هر 12 ساعت) و تزریق داخل وریدی (150 میلی گرم در هر 12 ساعت) به مدت 5 تا 5 روز تجویز کرد. پزشکان می توانند برای جلوگیری از بستری شدن در بیمارستان ، درمان های داخل وریدی یا خوراکی را شروع کنند ، یا می توانند از درمان های داخل وریدی به دهان منتقل شوند ، که ممکن است تخلیه را تسریع کند. در حال حاضر ، متوسط ​​مدت اقامت در بیمارستان برای بیماران مبتلا به ذات الریه 3-4 روز است. جلوگیری از بستری شدن در بیمارستان یا ترخیص زودهنگام برای بیماران مفید است و ممکن است هزینه سیستم پزشکی را تا حد زیادی پس انداز کند.